Het introduceren van vegetatie op onbegaanbaar land wordt al sinds de oudheid toegepast. De manier waarop spreekt in sommige gevallen tot de verbeelding. In het oude Egypte werden de overstromingsgebieden van de Nijl opnieuw van gewassen voorzien doormiddel van zaden omringd met vruchtbare klei. Deze met de hand geknede bolletjes werden van afstand op de nog drassige bodem gegooid. Sinds de jaren dertig van de twintigste eeuw worden er herbebossingsprojecten uitgevoerd waar zaden en voedingstoffen in vorm van kleine kogels op onbegaanbare berghellingen vanuit vliegtuigen worden gedropt. De huidige termen hiervoor zijn seed bombing en Guerrilla Gardening. In veel gevallen moet het woord verrijken in twijfel getrokken worden, de ecologische motieven zijn vaak dubieus.
Volgens biologen en paleontologen zijn de effecten die globale homogenisering van flora en fauna veroorzaakt desastreus. Er wordt verondersteld door het WNF dat we aan de vooravond van de zesde massale uitstervinggolf staan[1]. De globale homogenisering van flora en fauna is naast natuurlijke processen mede veroorzaakt door het menselijk handelen. Met als gevolg dat lokale ecosystemen ontregeld raken en de inheemse flora en fauna, dus de biodiversiteit, in de verdrukking raakt en bepaalde soorten uitgeroeid worden door nieuwkomers.
Terwijl veel mensen zichzelf proberen te zuiveren van de gewaarwording dat de aarde onderhevig is aan een ecologische crisis, door eco-minded, eco-friendly of biologisch te consumeren, worden we aan alle kanten misleid.
In de huidige economie is er een nieuwe tendens gaande, ook wel de transitie naar de groene economie genoemd, maar de gevolgen van deze vorm van greenwashing blijkt echter schrikbarend te zijn. Er wordt bij wijze van spreken een groen sausje over het kapitalistische systeem gegoten, om vervolgens de te verwachten exponentiële groei door te kunnen zetten. Er wordt beweerd dat technologische vooruitgang veel van de huidige ecologische problemen oplost, terwijl onderzoekers aan kunnen tonen dat sinds de aanvulling op het klimaatverdrag in 2009, het Kyoto Protocol, de uitstoot van CO2 drastisch is toegenomen. Allerlei compensatieregelingen zijn getroffen, maar deze waren vanaf het begin al gebaseerd op kapitalistische uitgangspunten. Kapitaalaccumulatie blijkt uiteindelijk de overhand te hebben binnen onze economie tegenover het streven naar het vinden van een oplossing voor de ecologische crisis. Onderzoekers hebben kunnen aantonen dat sinds de industriële revolutie vele natuurlijke processen zijn verstoord[2]. CO2-uitstoot draagt bij aan de opwarming van de aarde en de gevolgen hiervan zijn niet te overzien. Vele culturen zijn door een ecologische crisis van kleinere omvang ten onder gegaan In 2016 waren er 32 miljoen mensen op de vlucht voor droogte, de stijgende zeespiegel en andere oorzaken waar de veranderende natuur voor verantwoordelijk wordt gehouden. [3]
[1] https://www.nrc.nl/nieuws/2016/10/26/wnf-wereld-op-rand-van-massale-uitstervingsgolf-5000402-a1528592
[2] Blz 86, Planetaire grenzen, De mythe van de groene economie
[3] http://www.trouw.nl/tr/nl/13110/Klimaatverandering/article/detail/3441829/2013/05/15/32-miljoen-mensen-op-de-vlucht-voor-klimaat.dhtml